κι ἀπεριποίητος) πού τοὔδωσα νερό
καί τοὔδειξα τό δρόμο, πού δέν ἔχει
στή γῆς οὔτε ἕνα δωμάτιο δύο ἐπί δύο,
μπορεῖ καί νά μή χωράει στό σύμπαν.
Συλλογή: «Ο διακεκριμένος πλανήτης»
Ἂν δὲ μοῦ ῾δινες τὴν ποίηση, Κύριε,
δὲ θἄχα τίποτα γιὰ νὰ ζήσω.
————————————————
Έτσι, την ώρα που με τόση αφέλεια γονάτισα, όλοι νόμισαν πως ήθελα να εκλιπαρήσω, ενώ απλώς ήταν φθινόπωρο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου