Jacques Prévert — Αυτή η αγάπη ~ Cet Amour ~ This Love

"Tristán e Isolda", Rogelio de Egusquiza

Αυτή η αγάπη
Tόσο βίαιη
Tόσο εύθραυστη
Tόσο τρυφερή
Τόσο απεγνωσμένη
Αυτή η αγάπη
Όμορφη σαν τη μέρα
Και άσχημη σαν τον καιρό
Όταν ο καιρός είναι άσχημος
Αυτή η αγάπη η τόσο αληθινή
Αυτή η αγάπη η τόσο ωραία
Η τόσο ευτυχισμένη
Η τόσο χαρωπή
Και η τόσο γελοία
Που έτρεμε από φόβο σαν κάποιο παιδί μες στο σκοτάδι
Και τόσο σίγουρη για τον εαυτό της
Σαν ένας γαλήνιος άντρας μες στην άγρια νύχτα
Αυτή η αγάπη που τρόμαζε τους άλλους
Που τους έκανε να ζηλεύουν
Που τους έκανε να χλωμιάζουν
Αυτή η αγάπη η παραφυλαγμένη
Γιατί την παραφυλάγαμε
Η κυνηγημένη, 
η πληγωμένη, 
η ποδοπατημένη, 
η αποτελειωμένη, 
η απαρνημένη, 
η ξεχασμένη
Γιατί την κυνηγήσαμε, 
την πληγώσαμε, 
την ποδοπατήσαμε, 
την αποτελειώσαμε, 
την απαρνηθήκαμε, 
την ξεχάσαμε
Ολόκληρη αυτή η αγάπη
Τόσο ζωντανή ακόμα
Και τόσο ηλιόλουστη
Είναι η δική σου
Είναι η δική μου
Αυτή που ήταν μια φορά
Κάτι που μένει πάντα καινούρια
Και που δεν έχει αλλάξει
Τόσο αληθινή σαν ένα φυτό
Τόσο τρεμουλιαστή σαν ένα πουλί
Τόσο ζεστή και τόσο ζωντανή σαν το καλοκαίρι
Εμείς μπορούμε
Να φύγουμε και να ξανάρθουμε
Μπορούμε να ξεχάσουμε
Και μετά να αποκοιμηθούμε
Να ξυπνήσουμε, να υποφέρουμε, να γεράσουμε
Να αποκοιμηθούμε πάλι
Να ονειρευτούμε το θάνατο
Να ξυπνήσουμε, να χαμογελάσουμε, να γελάσουμε
Και να ξανανιώσουμε
Η αγάπη μας στέκει εδώ
Πεισματάρα σα γαϊδούρι
Ζωντανή σαν τον πόθο
Σκληρή σαν τη μνήμη
Ανόητη σαν τις τύψεις
Τρυφερή σαν την ανάμνηση
Κρύα σαν το μάρμαρο
Ωραία σαν τη μέρα
Εύθραυστη σαν ένα παιδί
Μας κοιτάζει χαμογελώντας
Και μας μιλάει χωρίς να λέει τίποτα
Κι εγώ την ακούω τρέμοντας
Και φωνάζω
Φωνάζω για σένα
Φωνάζω για μένα
Σε ικετεύω
Για σένα για μένα και για όλους αυτούς που αγαπιούνται
Και που αγαπήθηκαν
Ναι, της φωνάζω
Για σένα, για μένα και για όλους τους άλλους
Που δε γνωρίζω
Μείνε εδώ
Εδώ που είσαι
Εδώ που ήσουν άλλοτε
Μείνε εδώ
Μην κουνηθείς
Μη φύγεις
Εμείς που αγαπηθήκαμε
Σε λησμονήσαμε
Εσύ μη μας ξεχνάς
Μονάχα εσένα είχαμε στον κόσμο
Μη μας αφήσεις να γίνουμε παγεροί
Πολύ πιο μακριά αδιάφορο πού
Δος μας σημάδι ζωής
Πολύ πιο αργά στη γωνιά ενός ξέφωτου
Στο δάσος της μνήμης
Πρόβαλε ξαφνικά
Δος μας το χέρι
Δος μας το χέρι σου
Και σώσε μας

negrarosanr

This Love

This love
So violent
So fragile
So tender
So hopeless
This love
As beautiful as the day
And as wretched as the weather
When the weather is wretched
This love
So real
This love
So beautiful
So happy
So joyous
And so ridiculous
Trembling with fear
Like a child in the dark
And so sure of itself
Like a tranquil man in the quiet of the night
This love
Which made others afraid
Which made them gossip
Which drained the colour from their cheeks
This love
Watched for
Because we watched for them
Snared, wounded, trampled, finished, denied, forgotten
Because we snared, wounded, trampled, finished, denied, forgot it
This love
Entire
Still so alive
Shining
This is yours
This is mine
This love
Which is always new
And which never changes
Real like a plant
Quivering like a bird
Warm and as alive as the summer
We can both
Go and come back
We can forget
And fall asleep
And wake up
To suffer old age
Fall asleep again
To dream to death
Awake
To smile and laugh
Young again
Our love endures
Obstinate as a mule
As alive as the desire
As cruel as the memory
As stupid as the regret
As tender as the memory
As cold as marble
As beautiful as the day
As delicate as an infant
It watches us
Smiling
And speaks to us
Without saying a word
And I
I listen to it
Trembling
And I cry
I cry for you
I cry for myself
And I beg you
For yourself
For me
And for all those who love
And who are loved
Yes
I cry to it
For you
For me
And for all the others
I do not know
Stay there
There where you are
There where you were before
Stay there
Don't move
Don't go away
We who are loved
We have forgotten you
Do not forget us
We had only you on this earth
Do not let us grow cold
Further and further away every day
It doesn't matter where
Give us a sign of life
In a nook in the woods
In the forest of memory
Suddenly arise
Take us by the hand
And save us