«... στο βάθος η μουσική δεν είναι πάθος ή όνειρο,
νοσταλγία ή ρεμβασμός,
αλλά μια άλλη δικαιοσύνη.»
Καμιά φορά τα βράδια, ιδιαίτερα όταν βρέχει, ο νους μου τα-
ξιδεύει - πιο συχνά στα παιδικά μου χρόνια. Και τότε ξεπροβάλλει
ο καθηγητής του βιολιού. Φορούσε μια ξεθωριασμένη ρεντιγκότα
και μια περούκα μαδημένη - γελούσαμε μαζί του. Αλλά όταν
μετά το μάθημα έμπαινε η μητέρα μου στην κάμαρα (για χάρη της
ίσως) έπαιζε κάτι διαφορετικό - μια μελωδία ήρεμη και σοβαρή
που μας έκανε να σοβαρευόμαστε κι εμείς άξαφνα, σαν να μαντεύ-
αμε αόριστα ότι στο βάθος η μουσική δεν είναι πάθος ή όνειρο,
νοσταλγία ή ρεμβασμός,
αλλά μια άλλη δικαιοσύνη.
νοσταλγία ή ρεμβασμός,
αλλά μια άλλη δικαιοσύνη.»
 |
| Hermann Kern (1838-1912) — The Violin Player |
ξιδεύει - πιο συχνά στα παιδικά μου χρόνια. Και τότε ξεπροβάλλει
ο καθηγητής του βιολιού. Φορούσε μια ξεθωριασμένη ρεντιγκότα
και μια περούκα μαδημένη - γελούσαμε μαζί του. Αλλά όταν
μετά το μάθημα έμπαινε η μητέρα μου στην κάμαρα (για χάρη της
ίσως) έπαιζε κάτι διαφορετικό - μια μελωδία ήρεμη και σοβαρή
που μας έκανε να σοβαρευόμαστε κι εμείς άξαφνα, σαν να μαντεύ-
αμε αόριστα ότι στο βάθος η μουσική δεν είναι πάθος ή όνειρο,
νοσταλγία ή ρεμβασμός,
αλλά μια άλλη δικαιοσύνη.
Συλλογή: «ΒΙΟΛΕΤΤΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ
ΕΝΟΤΗΤΑ: ΣΚΙΕΣ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΝΑ ΦΩΤΑ», 1985
Εκδόσεις Μετρονόμος, τόμος 3ος, σελ. 286
