Γιάννης Ρίτσος — ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (απόσπασμα) /Έτσι μικρό ήταν τ’ όνειρό μας. Μα τούτο τ’ όνειρο ήταν τ’ όνειρο όλων των πεινασμένων και των αδικημένων.

Faces in the Fire Frank Holl. 1863

Έτσι μικρό ήταν τ’ όνειρό μας.
Μα τούτο τ’ όνειρο ήταν τ’ όνειρο
όλων των πεινασμένων και των αδικημένων.
Κι οι πεινασμένοι ήταν πολλοί
κι οι αδικημένοι ήταν πολλοί.
Και τ’ όνειρο μεγάλωνε — σιγά σιγά μεγάλωνε —
— πάντοτε το ίδιο στρογγυλό σαν το ψωμί
και το ίδιο στρογγυλό και σαν τον ήλιο
και το ίδιο στρογγυλό και σαν τη γη
και το ίδιο στρογγυλό σαν τον ορίζοντα,
ετούτο τ’ όνειρο των πεινασμένων,
τ’ όνειρο των αδικημένων
όλου του κόσμου.

Μακρόνησος, Αη - Στράτης 1949 - 1951

Δαυΐδ, Ψαλμὸς 145 — «ΑΙΝΕΙ, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον·»

«μὴ πεποίθατε ἐπ᾿ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων,
οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία.»

Most Famous Landscape Paintings

ΑΙΝΕΙ, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον·

αἰνέσω Κύριον ἐν τῇ ζωῇ μου, 

ψαλῶ τῷ Θεῷ μου ἕως ὑπάρχω.

μὴ πεποίθατε ἐπ᾿ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, 

οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία.

ἐξελεύσεται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ. 

καὶ ἐπιστρέψει εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ· 

ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἀπολοῦνται πάντες 

οἱ διαλογισμοὶ αὐτοῦ.

μακάριος οὗ ὁ Θεὸς ᾿Ιακὼβ βοηθὸς αὐτοῦ, 

ἡ ἐλπὶς αὐτοῦ ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτοῦ

τὸν ποιήσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, 

τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς· 

τὸν φυλάσσοντα ἀλήθειαν εἰς τὸν αἰῶνα,

ποιοῦντα κρῖμα τοῖς ἀδικουμένοις, 

διδόντα τροφὴν τοῖς πεινῶσι. 

Κύριος λύει πεπεδημένους,

Κύριος σοφοῖ τυφλούς, 

Κύριος ἀνορθοῖ κατερραγμένους, 

Κύριος ἀγαπᾷ δικαίους,

Κύριος φυλάσσει τοὺς προσηλύτους· 

ὀρφανὸν καὶ χήραν ἀναλήψεται 

καὶ ὁδὸν ἁμαρτωλῶν ἀφανιεῖ.

βασιλεύσει Κύριος εἰς τὸν αἰῶνα, 

ὁ Θεός σου, Σιών, 

εἰς γενεὰν καὶ γενεάν.

(απόδοση στα Νέα Ελληνικά εδώ)