βλογάς την ερημιά του κάμπου και τις πετρωμένες βρύσες.
|
| Demeter (Ceres) Greek Goddess - Art Picture by JinxMim |
Έξω στις πλάκες της αυλής μας πέρναγε η νυχτιά με το ταγάρι
της και το σκυλί της.
ακουόταν σύναυγα η μαγκούρα της μακριά σαν του αργαλειού
τη χτένα.
Η ασβεστωμένη μάντρα είταν στρωτή σαν του περιστεριού το
σβέρκο
κ’ ένα άσπρο φως σα γυάλινο άλογο χανότανε στο δάσος.
Κάθε εποχή μας έφερνε τα φρούτα της και το δικό της μοσκο-
βόλημα —
τα φύλλα της κληματαριάς γίνονταν λίγο-λίγο σαν παλάμες από
μάλαμα
ύστερα οι βέργες κουλουριάζονταν σαν παγωμένα φίδια,
νότιζαν του σπιτιού μας τα κλειδιά κι ο ήλιος γινόταν σαν το βάζο
της κουζίνας με το αλάτι.
Το Χινόπωρο φόραγε μια πατατούκα από σταγόνες και καπνό
κι αν ρώταγες το βράδι κάποιον «που είσουνα;» σου αποκρινόταν:
«κει πέρα, πέρα» κ’ έσερνε ξοπίσω του ένα σύγνεφο σαν προβατίνα.
Οι κυδωνιές, αργότερα, σφίγγανε πάλι τις γροθιές τους
οι ντομάτες κοκκίνιζαν σα φιλημένα μάγουλα
ένα κλωνάρι δυόσμος φύτρωνε μες στη ραγισματιά του τοίχου
κ’ η ντουφεκιά του γέρο-Δήμου βούιζε στο πλατανόρεμα.
Τότε τα γένια του παππού βγάζανε κομπαράκια κόκκινα
σαν τα πουρνάρια του όχτου όταν βροντάει στα καταράχια ο ήλιος.
Περνάει, περνάει, γυρνά ο καιρός — ροδάνι, κόκκινη κλωστή δε-
μένη
και μεις, Κυρά μου, από ντουφέκι σε φλογέρα, κύκλο-κύκλο,
σκαλίζουμε τσαμπιά σταφύλια στου αμπελιού τα ξερά κούτσουρα
σκαλίζουμε το μπόι σου στα κυπαρίσσια
και το σύγνεφο γίνεται σεντούκι με φλουριά
και τα κυπαρισσόμηλα κεράσια
και συ, Κυρά, με το νωπό στάχυ του αποσπερίτη μες στο χέρι σου
βλογάς την ερημιά του κάμπου και τις πετρωμένες βρύσες.ακούστε τον ποιητή να το απαγγέλει εδώ
