Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2021

Νίκος Καρούζος — Παραίνεση

Να μη λυπάσαι που πέφτουν τα φύλλα φθινόπωρο.
Η δική σου τρυφερότητα θα τα φέρει και πάλι στα δέντρα.
Δάκρυα μη χαλνάς· όλοι ανήκουμε στην ανάσταση.
Από τη συλλογή «Θρίαμβος χρόνου», εκδ. Απόπειρα, 1997

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2021

Οδυσσέας Ελύτης — «Η πολυτέλεια σε διαλύει» / «Δεν είμαι καμωμένος για τη βιτρίνα»

Η πολυτέλεια σε διαλύει

«Όπως βλέπετε, σ’ αυτά τα πενήντα τετραγωνικά εργάζομαι και ζω εδώ και πολλά χρόνια. Ούτε είχα ούτε θα ήθελα να έχω ποτέ περισσότερα. 
Όχι ότι παρασταίνω τον ασκητή. Ο άνθρωπος, πιστεύω, δεν πρέπει να στερείται από τίποτα. Πρέπει, όμως, να αρκείται και στα απαραίτητα. Η πολυτέλεια, το περιττό, σε απομακρύνουν από το ουσιώδες, σε διαλύουν.
   Είμαι υπέρ της "βασικής ζωής" και αυτή θα έπρεπε νομίζω να εξασφαλίζει σε όλους μια ιδανική πολιτεία. Σημειώστε ότι χρειάστηκε να φτάσω στα μισά της ζωής μου για να την εξασφαλίσω κι εγώ. 
   Ναι, αγαπώ τ’ αντικείμενα και ζω μαζί τους. Όταν ταξιδεύω, μου λείπουν. Τίποτα απ’ ό,τι βλέπετε εδώ δεν είναι ακριβό ή πολύτιμο. Έχουν, όμως, όλα για μένα μια σημασία, συνδέονται με την ποίησή μου, τη ζωή μου, τα ταξίδια μου. (…)»

Στη Σούλα Αλεξανδροπούλου, «Η Καθημερινή», 
2 Νοεμβρίου 1975
**************************
«Δεν είμαι καμωμένος για τη βιτρίνα»

   «Όσο περνάν τα χρόνια, τόσο και περισσότερο η δημοσιότητα με τρομάζει. Με απωθεί, θα έλεγα. 
Ως και τα βιβλία μου, όταν τα βλέπω στη βιτρίνα, αισθάνομαι παράξενα. 
Τι να με κάνετε, λοιπόν, εμένα; Δεν είμαι καμωμένος για τη βιτρίνα. 
Πολλοί νομίζουν ότι αυτό είναι έλλειψη φιλοδοξίας. 
Καθόλου. 
Απλούστατα, δεν καταλαβαίνω τι σόι φιλοδοξία είναι να είσαι δαχτυλοδειχτούμενος και να σε υποδέχονται με χειροκροτήματα. Εμένα η φιλοδοξία μου είναι να αισθάνομαι τρυπωμένος με τη μορφή βιβλίων στην τσάντα κάποιου νέου ή κάποιας κοπέλας, σε ώρες μοναξιάς. 
Η μυστική επικοινωνία είναι το παν. Και η διάρκεια.
   Ποίηση, για μένα, είναι πόλεμος προς τον χρόνο και τη φθορά. Κλεισμένος στα πενήντα τετραγωνικά μου, συνεχίζω αυτόν τον πόλεμο. 
Και άσχετα εντελώς αν βγαίνω νικητής ή όχι, σε μια τέτοιου είδους μάχη, ομολογώ, βρίσκω την ύψιστη ικανοποίηση. 
Σε μιαν εποχή θριάμβου των ποσοτικών εκτιμήσεων, βλέπω την ποίηση σαν τη μόνη ενδεδειγμένη να διαφυλάξει το ιερό και απαραβίαστο της ανθρώπινης προσωπικότητας».

Στον Γιάννη Φλέσσα, «Το Βήμα της Κυριακής», 
24 Δεκεμβρίου 1978

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2021

Οδυσσέας Ελύτης — Μπροστά στή ράχη τῆς Σέριφος

Μπροστά στή ράχη τῆς Σέριφος, ὅταν ἀνεβαίνει ὁ ἥλιος, τά πυροβόλα ὅλων τῶν μεγάλων κοσμοθεωριῶν παθαίνουν ἀφλογιστία. 
Ὁ νοῦς ξεπερνιέται ἀπό μερικά κύματα καί λίγες πέτρες - κάτι παράλογο ἴσως, παρ' ὅλα αὐτά ἰκανό νά φέρνει τόν ἄνθρωπο στίς πραγματικές του διαστάσεις. Ἐπειδή, τί ἄλλο θά τοῦ ἤτανε πιό χρήσιμο γιά νά ζήσει; Ἄν τοῦ ἀρέσει νά ξεκινᾶ λάθος, εἶναι γιατί δέν θέλει ν' ἀκούσει. Ἐρήμην του το Αἰγαῖο λέει καί ξαναλέει, ἐδῶ καί χιλιάδες χρόνια, μέ τό στόμα τοῦ φλοίσβου, σ' ἕνα μῆκος ἀκτῶν ἀπέραντο: αὐτός εἶσαι!
Ἐν Λευκῷ, Ἐκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ

Τάσος Λειβαδίτης — Παρομοιώσεις

Σαν τον ποιητή που σκίζει τα χειρόγραφά του και φεύγει για τον
   Ωκεανό
σαν τη γυναίκα που αφήνει την κουρτίνα να πέσει και ενδίδει
σαν ένα προάστιο πολύ μεγάλο για ένα ραχιτικό παιδί
σαν το θολό γέλιο του παρείσακτου σ' ένα σπίτι που γιορτάζει
σαν τους αλήτες που πετάνε μια πέτρα στον ουρανό
σαν αυτό που λέγαμε κάποτε «μια μεγάλη εποχή!»
σαν τα μικρά ραφτάδικα στις συνοικίες, όπου ντύνεται κανείς για
   να πεθάνει...


Από τη συλλογή «Εγχειρίδιο Ευθανασίας», 1979
Εκδόσεις Μετρονόμος, τόμος Γ' , σελ. 30

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2021

Τάσος Λειβαδίτης — Νέα επαγγέλματα

«Τι κάνεις εκεί;» του λέω. «Τι να κάνω», μου λέει -
«ανησυχώ».
Και μου έδειξε ένα πλήθος πόρτες κλειστές.

Από τη συλλογή «Εγχειρίδιο Ευθανασίας», 1979
Εκδόσεις Μετρονόμος, τόμος Γ' , σελ. 19

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2021

Ιάκωβος Καμπανέλλης (Μίκης Θεοδωράκης) - Μαργαρίτα Μαγιοπούλα

Είχα φυτέψει μια πορτοκαλιά
που την εζήλευε όλη η γειτονιά
Που την εζήλευε όλη η γειτονιά
είχα φυτέψει μια πορτοκαλιά
Αχ, Μαργαρίτα Μαγιοπούλα
Αχ, Μαργαρίτα Μαγιοπούλα
Αχ, Μαργαρίτα μάγισσα

Πρωί πρωί την πότιζα φιλιά
το δειλινό την πήραν τα πουλιά
Το δειλινό την πήραν τα πουλιά
πρωί πρωί την πότιζα φιλιά

Αχ, Μαργαρίτα Μαγιοπούλα
Αχ, Μαργαρίτα Μαγιοπούλα
Αχ, Μαργαρίτα μάγισσα