Στο Μάνο Κατράκη
Και θα δίνουμε, διαρκώς, θα δίνουμε. Εμείς
ό,τι ήταν να μας δοθεί, Μάνο, στον κόσμο,
ερχόμενοι το είχαμε πάρει:
Δωρεά προς δωρεάν.
Ήρθαμε με ανοιχτή καρδιά.
Το αίμα μας, είναι ουρανός
Ἂν δὲ μοῦ ῾δινες τὴν ποίηση, Κύριε,
δὲ θἄχα τίποτα γιὰ νὰ ζήσω.
————————————————
Έτσι, την ώρα που με τόση αφέλεια γονάτισα, όλοι νόμισαν πως ήθελα να εκλιπαρήσω, ενώ απλώς ήταν φθινόπωρο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου