Ωκεανό
σαν τη γυναίκα που αφήνει την κουρτίνα να πέσει και ενδίδει
σαν ένα προάστιο πολύ μεγάλο για ένα ραχιτικό παιδί
σαν το θολό γέλιο του παρείσακτου σ' ένα σπίτι που γιορτάζει
σαν τους αλήτες που πετάνε μια πέτρα στον ουρανό
σαν αυτό που λέγαμε κάποτε «μια μεγάλη εποχή!»
σαν τα μικρά ραφτάδικα στις συνοικίες, όπου ντύνεται κανείς για
να πεθάνει...
Από τη συλλογή «Εγχειρίδιο Ευθανασίας», 1979
Εκδόσεις Μετρονόμος, τόμος Γ' , σελ. 30
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου