«Τι κάνεις εκεί;» του λέω. «Τι να κάνω», μου λέει -
«ανησυχώ».
Και μου έδειξε ένα πλήθος πόρτες κλειστές.
Τα Τετράδια της Αμπάς
Ἂν δὲ μοῦ ῾δινες τὴν ποίηση, Κύριε,
δὲ θἄχα τίποτα γιὰ νὰ ζήσω.
-----------------------
Έτσι, την ώρα που με τόση αφέλεια γονάτισα, όλοι νόμισαν πως ήθελα να εκλιπαρήσω, ενώ απλώς ήταν φθινόπωρο...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου