Και συχνά ενώ βαδίζεις ολομόναχος στον δρόμο, τραβάς με απο-
στροφή το χέρι σου σαν ν' άγγιξες την άκρη ενός εγκλήματος.
Έτσι έζησα όλη τη ζωή μου κρύβοντας τα χέρια μου σ' αυτά τα
κουρέλια.
Κι ας νομίζουν οι άλλοι ότι επαιτώ.
«Χειμωνιάτικες παρανοήσεις»
Βέβαια, στο βάθος ήταν γελοίο – με τα δυο σακάκια που φο-
ρούσα όλοι νόμιζαν πως κρυώνω, «λάθος, βρε κακούργοι», τους
λέω, «αλλά πως θα θάψω γυμνόν
Συλλογή: «Εγχειρίδιο Ευθανασίας», 1979
Εκδόσεις Μετρονόμος, τόμος 3ος, σελ. 52
Βέβαια, στο βάθος ήταν γελοίο – με τα δυο σακάκια που φο-
ρούσα όλοι νόμιζαν πως κρυώνω, «λάθος, βρε κακούργοι», τους
λέω, «αλλά πως θα θάψω γυμνόν
αυτόν τον άλλον που σκοτώσατε μέσα μου;»
Συλλογή: «Ο Τυφλόςμε τον Λύχνο», 1983
Εκδόσεις Μετρονόμος, τόμος 3ος, σελ.204
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου