στεύει,
The Nightingale - Fairyland, 1926 |
κανείς αποκριθεί -
όμως κάποτε θα προσπαθήσω να θυμηθώ, να θυμηθώ πως έφτασα
εδώ,
έγιναν όλα τόσο γρήγορα, οι φίλοι σκόρπισαν, άλλοι χάθηκαν
στον πόλεμο, άλλοι στη στροφή του δρόμου
οι ερωτευμένοι παντρεύτηκαν και τώρα γερνάνε πλάι σε ανθρώπους
ξένους
τ' απογέματα σηκώνεται καμιά φορά αγέρας, χτυπούν σαν τύψεις
τα παραθυρόφυλλα - για ποιο ωραίο σφάλμα άραγε;
κι η παιδικότητα: ένα ουράνιο σχόλιο στο αίνιγμα να υπάρχουμε.
Κι όταν κάποτε φύγω δε θα πάρω μαζί μου παρά λίγο βιολετί απ'
το δειλινό κι έν' άστρο από κάποιο παραμύθι.
Από τη συλλογή «Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου