Μαύρη Παρασκευή του 2007
Πατρίδα μας,
τα χαρακωμένα πρόσωπααπ’ τις ανελέητες αχτίνες
στις λιόπυρες αρένες της Δήμητρας.
Πατρίδα μας,
οι ρόζοι στα χέρια,
οι ρόζοι στα χέρια,
π' απλώνονται
ανοιγμένα σε δέηση απόγνωσης.
Πατρίδα μας,
το κατακόκκινο πονεμένο βλέμμα
που αντιφεγγίζει τις παμφάγες φλόγες.
Πατρίδα μας, και ψυχή της,
οι στάχτες της ΜΑΝΑΣ
που καλύπτουν προστατευτικά
τα χαμομηλάκια της,
τα άνθια της ζωής της,
εκεί… εκεί…, στον ελαιώνα
του Μαρτυρίου....
ανοιγμένα σε δέηση απόγνωσης.
Πατρίδα μας,
το κατακόκκινο πονεμένο βλέμμα
που αντιφεγγίζει τις παμφάγες φλόγες.
Πατρίδα μας, και ψυχή της,
οι στάχτες της ΜΑΝΑΣ
που καλύπτουν προστατευτικά
τα χαμομηλάκια της,
τα άνθια της ζωής της,
εκεί… εκεί…, στον ελαιώνα
του Μαρτυρίου....
Βασιλική Π. Δεδούση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου