Εἶναι κάτι βράδια πού
μόνον ἕνας στεναγμός μᾶς χωρίζει ἀπ’ τόν
κι ἄλλοτε ἀνατέλλει ἡ σελήνη ἀπ’ τό λόφο σά μιά μεγάλη εὐτυχία
Παράδεισο
 |
| Ivan Konstantinovich Aivazovsky Moonlit Night |
κι ἄλλοτε ἀνατέλλει ἡ σελήνη ἀπ’ τό λόφο σά μιά μεγάλη εὐτυχία
περιπλανήσεις στή νύχτα
κ’ οἱ γρίλιες ἀπ’ ὅπου μισοείδαμε τό
ἐσώρουχο μιᾶς γυναίκας πού κοιμόταν
κι ἄξαφνα στή στροφή τοῦ
δρόμου ἡ θλίψη ἑνός φανοστάτη μᾶς
πλημμύριζε μέ δάκρυα.
Κανείς δε μᾶς περίμενε
όταν γυρίσαμε.
Συλλογή: «ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ Β», 1990
Εκδόσεις Μετρονόμος, τόμος 3ος, σελ. 492
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου