Τάσος Λειβαδίτης — Κιτρινισμένα χαρτιά | «Κλείσε την πόρτα και ξεφύλλισε αυτά τα κιτρινισμένα χειρόγραφα/εκεί μέσα είναι όλος ο πόνος μας... »

«Ω νεανικά βράδια/όταν ο Θεός τίναζε όλα του τ' άστρα πάνω απ' την αγρύπνια μας »

Έζησα αιχμάλωτος ενός μυστικού που ήθελα αλλά φοβόμουν να το

   ανακαλύψω

ερωτευμένος με τα μακρινά φώτα και τους γέρους που αποκοιμήθη-

   καν στις καρέκλες

και συχνά κατέβηκα στο υπόγειο κι αγκάλιασα το χαλασμένο εκ-

   κρεμές που ‘χε σημάνει τόσα γενέθλια

ή στεκόμουν μπροστά στον καθρέφτη «ποιος είσαι; δε σε γνωρίζω»,

   ψιθύριζα (αχ, και ποιος μας γνώρισε;)

ή ερημιά τριγύριζε σα φάντασμα τις άδειες κάμαρες - και να που

   ήρθε και το φθινόπωρο, καιρός για εξομολογήσεις, λέγαμε

   κάποτε.

Κλείσε την πόρτα και ξεφύλλισε αυτά τα κιτρινισμένα χειρόγραφα

   — εκεί μέσα είναι όλος ό πόνος μας

που τελικά κανείς δεν τον κατάλαβε —σχεδόν ούτε εμείς. Ω νεανι-

   κά βράδια

όταν ο Θεός τίναζε όλα του τ' άστρα πάνω απ' την αγρύπνια μας

κι εσύ, αρχαία λυπημένη σελήνη, καμιά φορά θαρρούμε πως ακούμε

   τη φωνή σου

σάν τή φωνή εκείνων που δε θα ξανακούσουμε ποτέ.

Συλλογή: «ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ - Α», 1990
Εκδόσεις Μετρονόμος, τόμος 3ος, σελ. 426