Τάσος Λειβαδίτης — Ξημέρωμα

... κι όταν παίζαμε στην αυλή πατούσαμε μόνο στις άσπρες πλάκες:

   έτσι δε βγήκαμε ποτέ απ’ τ’ όνειρο... 

NINO CHAKVETADZE

O πατέρας φορούσε συνήθως έναν κατιφέ στο πέτο, κι η μητέρα

   μια ρόμπα με ζωγραφιστά αρχαία ειδύλλια

κι όταν παίζαμε στην αυλή πατούσαμε μόνο στις άσπρες πλάκες:

   έτσι δε βγήκαμε ποτέ απ’ τ’ όνειρο

η μικρή Άρκτος ερωτοτροπούσε με τον Σεπτέμβριο

ω παιδικότητα: αιωνιότητα αμετάφραστη

κι ο Θεός που απ’ τις δακρυσμένες προσευχές των παιδιών που

   φοβούνται τη νύχτα

φτιάχνει τις πρώτες γαλάζιες γραμμές της μέρας που στέλνουν την

   ελπίδα στους ναυαγούς.

Συλλογή: «ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ Β'», 1990

Εκδόσεις Μετρονόμος, τόμος 3ος, σελ. 493