Ἂν δὲ μοῦ ῾δινες τὴν ποίηση, Κύριε,
δὲ θἄχα τίποτα γιὰ νὰ ζήσω.
————————————————
Έτσι, την ώρα που με τόση αφέλεια γονάτισα, όλοι νόμισαν πως ήθελα να εκλιπαρήσω, ενώ απλώς ήταν φθινόπωρο...
Κι
όταν ένα παιδί σε ρώτησε «Δάσκαλε, τι πα να πει Αγάπη;» τράβηξες
απ’ τους ώμους Σου της αμαρτίας το τριδέντρι στο χώμα το απόθεσες και σταυρωτά
καρφώθηκες επάνω
του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου