 |
| Βάπτιση του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου (1597-1600) |
Τριὰς ὑπερούσιε, ὑπεράγαθε, ὑπέρθεε,
παντοδύναμε, παντεπίσκοπε, ἀόρατε, ἀκατάληπτε.
Δημιουργὲ τῶν νοερῶν οὐσιῶν
καὶ τῶν λογικῶν φύσεων,
ἡ ἔμφυτος ἀγαθότης, τὸ Φῶς τὸ ἀπρόσιτον,
τὸ φωτίζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον,
λάμψον κἀμοὶ τῷ ἀναξίῳ δούλῳ σου,
φώτισόν μου τῆς διανοίας τὰ ὄμματα,
ὅπως ἀνυμνῆσαι τολμήσω τὴν ἄμετρον εὐεργεσίαν καὶ δύναμιν.
Εὐπρόσδεκτος γενέσθω ἡ παρ᾽ ἐμοῦ δέησις
διὰ τὸν παρεστῶτα λαόν,
ὅπως τὰ πλημμελήματά μου μὴ κωλύσωσιν
ἐνθάδε παραγενέσθαι τὸ ἅγιόν σου Πνεῦμα,
ἀλλὰ συγχώρησόν μοι ἀκατακρίτως
βοᾶν σοι καὶ λέγειν καὶ νῦν, Ὑπεράγαθε·
Δοξάζομέν σε Δέσποτα φιλάνθρωπε,
Παντοκράτορ, προαιώνιε Βασιλεῦ.
Δοξάζομέν σε τὸν Κτίστην,
καὶ Δημιουργὸν τοῦ παντός.
Δοξάζομέν σε, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ μονογενές,
τὸν ἀπάτορα ἐκ Μητρός, καὶ ἀμήτορα ἐκ Πατρός·
ἐν γὰρ τῇ προλαβούσῃ Ἑορτῇ
νήπιόν σε εἴδομεν,
ἐν δὲ τῇ παρούσῃ τέλειόν σε ὁρῶμεν,
τὸν ἐκ τελείου τέλειον ἐπιφανέντα Θεὸν ἡμῶν.
Σήμερον γὰρ ὁ τῆς Ἑορτῆς ἡμῖν ἐπέστη καιρός,
καὶ χορὸς ἁγίων ἐκκλησιάζει ἡμῖν,
καὶ Ἄγγελοι μετὰ ἀνθρώπων συνεορτάζουσι.
Σήμερον ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,
ἐν εἴδει περιστερᾶς, τοῖς ὕδασιν ἐπεφοίτησε.
Σήμερον ὁ ἄδυτος Ἥλιος ἀνέτειλε,
καὶ ὁ κόσμος τῷ φωτὶ Κυρίου καταυγάζεται.
Σήμερον ἡ Σελήνη λαμπραῖς ταῖς ἀκτῖσι
τῷ κόσμῳ συνεκλαμπρύνεται.
Σήμερον οἱ φωτοειδεῖς ἀστέρες
τῇ φαιδρότητι τῆς λάμψεως
τὴν οἰκουμένην καλλωπίζουσι.
Σήμερον αἱ νεφέλαι ὑετὸν δικαιοσύνης
τῇ ἀνθρωπότητι οὐρανόθεν δροσίζουσι.
Σήμερον ὁ Ἄκτιστος ὑπὸ τοῦ ἰδίου πλάσματος
βουλῇ χειροθετεῖται.
Σήμερον ὁ Προφήτης καὶ Πρόδρομος
τῷ Δεσπότῃ προσέρχεται,
ἀλλὰ τρόμῳ παρίσταται, ὁρῶν Θεοῦ
πρὸς ἡμᾶς συγκατάβασιν.
Σήμερον τὰ τοῦ Ἰορδάνου νάματα
εἰς ἰάματα μεταποιεῖται
τῇ τοῦ Κυρίου παρουσίᾳ.
Σήμερον ῥείθροις μυστικοῖς πᾶσα ἡ κτίσις ἀρδεύεται.
Σήμερον τὰ τῶν ἀνθρώπων πταίσματα
τοῖς ὕδασι τοῦ Ἰορδάνου ἀπαλείφονται.
Σήμερον ὁ Παράδεισος ἠνέωκται τοῖς ἀνθρώποις,
καὶ ὁ τῆς Δικαιοσύνης Ἥλιος καταυγάζει ἡμῖν.
Σήμερον τὸ πικρὸν ὕδωρ, τὸ ἐπὶ Μωϋσέως τῷ λαῷ,
εἰς γλυκύτητα μεταποιεῖται τῇ τοῦ Κυρίου παρουσίᾳ.
Σήμερον τοῦ παλαιοῦ θρήνου ἀπηλλάγημεν
καὶ ὡς νέος Ἰσραὴλ διεσώθημεν.
Σήμερον τοῦ σκότους ἐλυτρώθημεν,
καὶ τῷ φωτὶ τῆς θεογνωσίας καταυγαζόμεθα.
Σήμερον ἡ ἀχλὺς τοῦ κόσμου καθαίρεται
τῇ ἐπιφανείᾳ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.
Σήμερον λαμπαδοφεγγεῖ πᾶσα ἡ κτίσις ἄνωθεν.
Σήμερον ἡ πλάνη κατήργηται,
καὶ ὁδὸν ἡμῖν σωτηρίας ἐργάζεται
ἡ τοῦ Δεσπότου ἐπέλευσις.
Σήμερον τὰ ἄνω τοῖς κάτω συνεορτάζει,
καὶ τὰ κάτω τοῖς ἄνω συνομιλεῖ.
Σήμερον ἡ ἱερὰ καὶ μεγαλόφωνος
τῶν Ὀρθοδόξων πανήγυρις ἀγάλλεται.
Σήμερον ὁ Δεσπότης πρὸς τὸ βάπτισμα ἐπείγεται,
ἵνα ἀναβιβάσῃ πρὸς ὕψος τὸ ἀνθρώπινον.
Σήμερον ὁ ἀκλινὴς τῷ ἰδίῳ οἰκέτῃ ὑποκλίνεται,
ἵνα ἡμᾶς ἐκ τῆς δουλείας ἐλευθερώσῃ.
Σήμερον Βασιλείαν οὐρανῶν ὠνησάμεθα·
τῆς γὰρ Βασιλείας τοῦ Κυρίου οὐκ ἔσται τέλος.
Σήμερον γῆ καὶ θάλασσα τὴν τοῦ κόσμου χαρὰν ἐμερίσαντο,
καὶ ὁ κόσμος εὐφροσύνης πεπλήρωται.
Εἴδοσάν σε ὕδατα, ὁ Θεός,
εἴδοσάν σε ὕδατα καὶ ἐφοβήθησαν.
Ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω,
θεασάμενος τὸ πῦρ τῆς θεότητος,
σωματικῶς κατερχόμενον,
καὶ εἰσερχόμενον ἐπ᾽ αὐτόν.
Ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω,
θεωρῶν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον,
ἐν εἴδει περιστερᾶς κατερχόμενον,
καὶ περιϊπτάμενόν σοι.
Ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω,
ὁρῶν τὸν Ἀόρατον ὁραθέντα,
τὸν Κτίστην σαρκωθέντα,
τὸν Δεσπότην ἐν δούλου μορφῇ.
Ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω,
καὶ τὰ ὄρη ἐσκίρτησαν,
Θεὸν ἐν σαρκὶ καθορῶντα,
καὶ νεφέλαι φωνὴν ἔδωκαν,
θαυμάζουσαι τὸν παραγενόμενον,
φῶς ἐκ φωτός,
Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ,
δεσποτικὴν πανήγυριν σήμερον
ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ὁρῶντες,
αὐτὸν δὲ τὸν τῆς παρακοῆς θάνατον,
καὶ τὸ τῆς πλάνης κέντρον,
καὶ τὸν τοῦ, ᾍδου σύνδεσμον
ἐν τῷ Ἰορδάνῃ βυθίσαντα,
καὶ Βάπτισμα σωτηρίας τῷ κόσμῳ δωρησάμενον.
..........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου