Γιάννης Ρίτσος — Η Κυρά των Αμπελιών XXII / ... ώρα μουγγή που αράζουνε οι ελιές μες στην υπομονή τους

The Rainbow - Painted originally by Robert Henri

Κυρά των Αμπελιών, που στύλωσες απάνου απ' τις καμένες στέ-

    γες μας το ουράνιο τόξο.

Κυρά που φέρνεις το κριθάρινο ψωμί και το κρασί στο δείπνο των

    τσοπάνων

και με τις πλάτες σου στεριώνεις τα δοκάρια του φτωχόσπιτου.

Κυρά που ευώδιασες ξανά τη σιγαλιά στα πατρικά σεντόνια

κ' είναι το σπίτι σαν αμπάρι καραβιού μετά από τη φουρτούνα

κι ο σφουγγαράς κοιμάται μες στις σπίθες των ψαριών και τρέ-

     χουν στα μαλλιά του οι αχιβάδες

και χώνει ο καπετάνιος μες στο κιάλι του το κόνισμα της τρα-

     μουντάνας

κι ο Αρματωλός κρεμάει το καριοφίλι του κάτου απ' την καν-

    τήλα —

ώρα μουγγή που αράζουνε οι ελιές μες στην υπομονή τους

και μόνο λιγοστός αφρός παίζει με το φεγγάρι

απάνου απ' τα άρμπουρα της βουλιαγμένης πολιτείας —

Πως ναν το πεις το φλάμπουρο που τίναξες στον ουρανό, το χι-

    λιοτρυπημένο

πως να το πεις το πέλαγος με τις μπουρούνες του ανέμου με του

    νερού τα σήμαντρα

πως ναν τα πεις τ' αμπέλια που αφηνιάσανε και κάλπασαν μες

    στο αίμα τους;

Με ποιες κοχύλες ναυτικές, ποιες σάλπιγγες των έλατων

να φέρεις τον καημό και το θυμό μέσα στη φλέβα της σιωπής

     και στης αυγής το στόμα;

Βαθιά - βουβά μανταλωμένο χάραμα. Τ' αστέρι στάχυ κρέμεται

     μπροστά στο παραθύρι

πάνου στα καραούλια του νησιού των κανονιών οι μπούκες αχνι-

     στές κοιτάν τα ουράνια

σφίγγει μέσα στη φούχτα του το ρόϊδι ρόδινο χαλάζι

και πάνου στο τετράγωνο τραπέζι του σπιτιού στέκει για κούπα

     του κρασιού μια σκαλισμένη οβίδα.

ακούστε τον ποιητή να το απαγγέλει εδώ