Ἂν δὲ μοῦ ῾δινες τὴν ποίηση, Κύριε,
δὲ θἄχα τίποτα γιὰ νὰ ζήσω.
————————————————
Έτσι, την ώρα που με τόση αφέλεια γονάτισα, όλοι νόμισαν πως ήθελα να εκλιπαρήσω, ενώ απλώς ήταν φθινόπωρο...
Σελίδες
▼
Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2020
Τάσος Λειβαδίτης — Οι στίχοι
Συλλογιέμαι τη μοναξιά ενός παιδιού που παίζει ολομόναχο σ’
έναν κήπο μες στην ερημιά του καλοκαιρινού απομεσήμερου.
Ίσως οι πιο ωραίοι στίχοι ενός ποιητή ν’ άρχισαν εκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου