Ἂν δὲ μοῦ ῾δινες τὴν ποίηση, Κύριε,
δὲ θἄχα τίποτα γιὰ νὰ ζήσω.
————————————————
Έτσι, την ώρα που με τόση αφέλεια γονάτισα, όλοι νόμισαν πως ήθελα να εκλιπαρήσω, ενώ απλώς ήταν φθινόπωρο...
Σελίδες
▼
Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2020
Νικηφόρος Βρεττάκος — Και φεύγοντας έρχεσαι
«Τώρα το ξέρεις:
τα βουνά δε μπορούνε να μας χωρίσουν. Και φεύγοντας έρχεσαι. Και φεύγοντας έρχομαι.
Δεν υπάρχει άλλος χώρος έξω απ' το χώρο μας.
Κι ο άνεμος
είναι η αφή των χεριών μας. Καθώς ταξιδεύουμε, εσύ στο βορρά, εγώ προς το νότο, κοιτώντας
τον ήλιο, ο καθένας μας έχει τον άλλο στο πλάι του»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου