Γιάννης Ρίτσος — Εαρινή Συμφωνία VIII - Θεέ μου Θεέ μου / η αγάπη μου ΄χε λείψει/για να χαρώ και να νοήσω/το μεγαλείο σου.

Leda and the swan

Πέταξα
στο φωτεινό σου διάδρομο
την πανοπλία μου.

Ήμουν γυμνός όταν εχτύπησα
τη θύρα του κοιτώνα σου.

Λουσμένος τα φέγγη
της προσδοκίας
μιας ακέριας ζωής
έσταζαν απ’ τα μέλη μου
σταγόνες του ήλιου.

Κι όταν η κλίνη ανοίχτηκε
προς το βαθύφωτο ουρανό σου
κατέθεσα στα πόδια σου
την τελευταία μου προσωπίδα.

Έτσι
ένας θεός εγκατέλειψε
τη βαριά του εξουσία
και τα εγκώμια των κολάκων.

Ντυμένος
το λευκό φόρεμα της αγνότητας
ήρθε να τυλίξει το λαιμό του
γύρω στους ρόδινους μηρούς
της Λήδας.

Εκεί αναγνώρισε τη θεότητά του
και με το ράμφος του
έγραψε πάνω στη σάρκα
το ποίημα της Ελένης.

Αγαπημένη
όλη η ψυχή μου τρέμει
φύλλωμα ευγνωμοσύνης.

Γονατισμένος προσεύχομαι
Θεέ μου Θεέ μου
η αγάπη μου ΄χε λείψει
για να χαρώ και να νοήσω
το μεγαλείο σου.