Νίκος Γκάτσος — 5. «Μεγάλη Πέμπτη»

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος

Τα έργα του αληθινά και αι οδοί του ευθείαι.
Αυτός που κρέμασε τον ήλιο

στο μεσοδόκι τ’ ουρανού
Κρέμεται σήμερα σε ξύλο

-ίλεως Κύριε γενού!

Και στ’ ασπαλάθια της ερήμου 

μια μάνα φώναξε: «παιδί μου»!

Διά ξύλου τα τέκνα του Αδάμ 

Παραδείσου γεγόνασιν άποικοι.

Με του Απριλιού τ’ αρχαία μάγια

με των δαιμόνων το φιλί
μπήκε στο σπίτι κουκουβάγια

μπήκε κοράκι στην αυλή.

Κι όλα τ’ αγρίμια στο λαγκάδι

πήραν το δρόμο για τον Άδη.

Ελήλυθε εις την γην ίνα μαρτυρήση τη αληθεία.

Θα ξανασπείρει καλοκαίρια

στην άγρια παγωνιά του νου
αυτός που κάρφωσε τ’ αστέρια

στην άγια σκέπη τ’ ουρανού.

Κι εγώ κι εσύ κι εμείς κι οι άλλοι

θα γεννηθούμε τότε πάλι.

Ούτος εστιν η ζωή και το φως και η ειρήνη του κόσμου.