Γεώργιος Βιζυηνός - Αποχωρισμός «... μάνα, μην κλαις, θα ξαναρθώ!»

They were waiting for him at the end of the jetty

Φυσά βοριάς, φυσά θρακιάς, γεννιέται μπόρα φοβερή,

με παίρνουν, μάνα, σαν φτερό, σαν πεταλούδα τρυφερή,

και δεν μπορώ να κρατηθώ,

μάνα, μην κλαις, θα ξαναρθώ!

Βογγούν του κόσμου τα στοιχειά, σηκώνουν κύμα βροντερό·

θαρρείς ανάλειωσεν η γη και τρέχ' η στράτα, σα νερό,

και γω το κύμα τ' ακλουθώ

Μάνα μην κλαις, θα ξαναρθώ!

Όσες γλυκάδες και χαρές μας περιχύν' ο ερχομός,

τόσες πικράδες και χολές μας δίν' ο μαύρος χωρισμός!

Ωχ! Ας ημπόργα να σταθώ…

Μάνα μην κλαις, θα ξαναρθώ.

Πλάκωσε γύρω καταχνιά, κι ήρθε στα χείλη μ' η ψυχή!

Δος με την άγια σου δεξιά, δος με συντρόφισσαν ευχή,

να με φυλάγει μη χαθώ,

μάνα, μην κλαις, θα ξαναρθώ!