Ἂν δὲ μοῦ ῾δινες τὴν ποίηση, Κύριε,
δὲ θἄχα τίποτα γιὰ νὰ ζήσω.
————————————————
Έτσι, την ώρα που με τόση αφέλεια γονάτισα, όλοι νόμισαν πως ήθελα να εκλιπαρήσω, ενώ απλώς ήταν φθινόπωρο...
Σελίδες
▼
Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2015
Νικηφόρος Βρεττάκος - Ολονυχτία
Δεν με κατάλαβες όλη τη νύχτα ήμουνα πλάι σου, προσπαθούσα να κλείσω το παράθυρο πάλευα -όλη τη νύχτα. Ο αέρας επέμενε... Άπλωσα τότε τις παλάμες μου πάνω σου σαν δυο φύλλα ουρανού και σε σκέπασα... Έπειτα βγήκα στον εξώστη και κοίταζα δίχως χέρια τον κόσμο ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου