«Ω, εσείς που ναυαγήσατε σε θάλασσες που δεν ταξιδέψατε ποτέ!»
Τ’ απογέματα έβρεχε, η βροχή μπέρδευε τη στάχτη τ’ ουρανού με
τα κίτρινα φύλλα
το ποτέ με το πουθενά, εγώ τριγύριζα στις κάμαρες σαν ένας
ταξιδιώτης που έχασε το δρόμο του
«ε, ποιος είσαι;» ρωτούσα καμιά φορά «αυτός που δεν πρέπει να
θυμάσαι» άκουγα να λέει κάποιος ψιθυριστά, τρόμαζα
έψαχνα παντού – αλλά τί να βρω σ’ έναν κόσμο που είναι όλα απ’
τα πριν χαμένα
εξ άλλου είχα τόσα πράγματα να σκεφτώ, αλλά προς τί τώρα που
έφυγε η νεότητά μου
και τα λόγια μας συνήθως παραπλανούν το ανείπωτο κι όμως
συνεχίζουμε να μιλάμε. Τί λέμε;
Έτσι προτιμούσα να κρατάω ημερολόγιο για εποχές που δε
γνώρισα – ήταν μια ωραία αναπόληση
ή τη νύχτα τα βήματα ενός περαστικού στο δρόμο μου θύμιζαν
πάντα την αιώνια αναχώρηση.
Ω, εσείς που ναυαγήσατε σε θάλασσες που δεν ταξιδέψατε ποτέ!
 |
| ‘The Silent Traveller: A Chinese Artist in Lakeland’ (1937) |
τα κίτρινα φύλλα
το ποτέ με το πουθενά, εγώ τριγύριζα στις κάμαρες σαν ένας
ταξιδιώτης που έχασε το δρόμο του
«ε, ποιος είσαι;» ρωτούσα καμιά φορά «αυτός που δεν πρέπει να
θυμάσαι» άκουγα να λέει κάποιος ψιθυριστά, τρόμαζα
έψαχνα παντού – αλλά τί να βρω σ’ έναν κόσμο που είναι όλα απ’
τα πριν χαμένα
εξ άλλου είχα τόσα πράγματα να σκεφτώ, αλλά προς τί τώρα που
έφυγε η νεότητά μου
και τα λόγια μας συνήθως παραπλανούν το ανείπωτο κι όμως
συνεχίζουμε να μιλάμε. Τί λέμε;
Έτσι προτιμούσα να κρατάω ημερολόγιο για εποχές που δε
γνώρισα – ήταν μια ωραία αναπόληση
ή τη νύχτα τα βήματα ενός περαστικού στο δρόμο μου θύμιζαν
πάντα την αιώνια αναχώρηση.
Ω, εσείς που ναυαγήσατε σε θάλασσες που δεν ταξιδέψατε ποτέ!
Συλλογή: «ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ», 1990
Εκδόσεις Μετρονόμος, τόμος 3ος, σελ. 462