 |
| Νικόλαος Κουνελάκης, Η Ανάληψη (1868) |
…
Πιστεύω στα διστακτικά αδέξια βήματα των ταπεινών
και
στον Χριστό που διασχίζει την Ιστορία…
Πέρασαν μήνες. Το δωμάτιο δίπλα έμενε άδειο.
Ώσπου ήρθε
ένας
νέος ενοικιαστής. Δεν είχα δει ποτέ το πρόσωπό του, άκου-
γα
μόνο, μέρα νύχτα, αδιάκοπα τα βήματά του στην κάμαρα.
«Αυτός
θα πηγαίνει πολύ μακριά», σκεφτόμουν. Τέλος, ένα βράδυ
τα
βήματα σταμάτησαν. «Επιτέλους, έφτασε», είπα μέσα μου με
ανακούφιση.
Το άλλο πρωί έμαθα ότι έφυγε – γιατί, βέβαια,
Θεέ μου,
κάπου
θα υπάρχει ένας κόσμος καλύτερος…
από
τη Συλλογή «Ο τυφλός με τον λύχνο» 1983 -
Ενότητα: «Ο αδελφός Ιησούς» - Εκδόσεις Μετρονόμος, τόμος 3ος, σελ. 166