νὰ χτυπάει μονάχη της.
Νὰ μποροῦν νὰ τὴν ἔχουν
στὶς σάκκες τους τὰ παιδιά, νὰ τὴν μετακινοῦνε
οἱ ταξιδιῶτες. Κ’ οἱ πικραμένοι
ποὺ ξέμειναν ἀπὸ ἥλιο, ν’ ἀκοῦν
το φλοῖσβο του μέσα της.
Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή «Το Χρυσό Αμάξι», που τυπώθηκε το 2000
από την «Εταιρεία των Φίλων του Μυστρά και της Ιστορίας του»