Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει — ακούς;
Είμ’ εγώ που φωνάζω κι είμ’ εγώ που κλαίω, μ’ ακούς
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς.
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει — ακούς;
Είμ’ εγώ που φωνάζω κι είμ’ εγώ που κλαίω, μ’ ακούς
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς.
 |
| Classic paintings and artwork depicting Romeo and Juliet through the ages. |
ΝΑ ΜΙΛΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ’ ακούς
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ’ ακούς
Το χαμένο μου το αίμα και το μυτερό, μ’ ακούς
Μαχαίρι
Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς
Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούς
Είμ’ εγώ, μ’ ακούς
Σ’ αγαπώ, μ’ ακούς
Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ
Το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ' ακούς
Πού μ’ αφήνεις, πού πάς καί ποιος, μ' ακούς
Σου κρατεί το χέρι πάνω απ’τους κατακλυσμούς
Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες
Θα ’ρθει μέρα, μ’ ακούς
Να μας θάψουν, κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι
Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ' ακούς
Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ' ακούς
Των ανθρώπων
Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει
Στα νερά ένα ένα, μ’ ακούς
Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ’ ακούς
Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ’ ακούς
Όπου κάποτε οι φιγούρες
Των Αγίων
Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ’ ακούς
Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ’ ακούς
Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω
Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δεν πάω, μ’ ακούς
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ’ ακούς
Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και μ’ ακούς
Της αγάπης
Μια για πάντα το κόψαμε
Και δεν γίνεται ν’ ανθίσει αλλιώς, μ’ ακούς
Σ’ άλλη γη, σ’ άλλο αστέρι, μ’ ακούς
Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας
Που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ’ ακούς
Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ’ άλλους καιρούς
Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούς
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από το μόνο θέλημα της αγάπης, μ’ ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιός κλαίει — ακούς;
Είμ’ εγώ που φωνάζω κι είμ’εγώ που κλαίω, μ’ ακούς
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς.
TO TALK ABOUT YOU AND ME
It's still early in this world, do you hear me
The monsters haven't benn tamed, do you hear me
My lost blood and the sharp,do you hear me
Knife
Like a ram that runs through the skies
And cracks the branches of the stars,do you hear me
It's me, do you hear me
I love you, do you hear me
I hold you and I take you and I wear to you
The Ophelia's white wedding dress, do you hear me
Where are you leaving me, where are you going and who, do you hear me
He holds your hand above the deluge
The huge retails and the lavas of the volcanos
Will come one day, do you hear me
To bury us after and the thousands of years
They will make us shiny stones, do you hear me
To shine upon them the insensibility, to hear
Of the people
And to throw us thousands of pieces
In the waters one by one, do you hear me
My bitter pebbles I count, do you hear me
And the time is a big church, do you hear me
That sometime the Saints' figures
shed true tears,do you hear me
The bells open high, do you hear me,
One deep passage to cross
The angels are waiting with candles and deadly chants
I'm going nowhere do you hear me
Anyone or the two of us together, do you hear me
This flower of the storm and do you hear me
Of love
We cut it once and forever
And it can't blossom in any other way, do you hear me
In another land, another star, do you hear me
The soil doesn't exist, the air doesn't exist
That we touched, the same, do you hear me
And no gardener fortuned in other times
From so winter and from so north winds, do you hear me
To blossom a flower, only us, do you hear me
In the middle of the sea
And only the errand of the love, do you hear me
We raised a whole island,do you hear me
With caves and with hawsers and with blossomed precipices
listen, listen
Who talks in the waters and who cries-do you listen?
who seeks the other,who is screaming-
do you listen?
It's me who I scream and it's me that I'm crying, do you hear me
I love you, I love you, do you hear me